Nadzieja

Ravener

Jestem na kolejnej chemioterapii i pisze takie wiersze .....Może uznacie je za dziwne ale mnie trzymają na duchu.

„Nadzieja”

W pochmurny dzień, ona słońca promykiem.

W trudnych chwilach także rąk matki dotykiem.

I gdy sił nie masz, uśmiechem jest dziewczyny.

A czasem rozmiaru czterolistnej koniczyny.

Lecz bywa że leży na brudnej podłodze.

Porzucona przez ludzi pogrążonych w trwodze.

Bo życie lubi sprawiać wielkie radości.

Choć czasem stawia na drodze nieproszonych gości.

Tworzy trudne i niebezpieczne wyzwania.

Pełne cierpienia i przeszkód nie do pokonania.

Po niektórych zostają blizny lub na sercu rany.

Lecz zawsze jest łatwiej gdy w nadziei trwamy.

Nie czekaj i szybko zbrataj się z Bogiem.

Posłuchaj człowieku co ci teraz powiem.

Choć czasem jest ciężko i świat się zmienia.

Pamiętaj że zbawieniem może być nadzieja.

Akinari

Muszę przyznać, że ten wiersz jest dobry i podoba mi się. Chociaż nie powinna, bo wtrącanie się w sztukę pod jakąkolwiek postacią nie znajduje się na liście moich zainteresowań, to zasugeruję, abyś nie stawiał kropek po każdej linijce, jeśli następna jest uzupełnieniem poprzedniej. Przecinki też są całkiem fajne.

Sleepwalking

Podobało mi się Smile

Nie tylko przesłanie, ale i forma.

patka1054

Ja che więcej twoich wierszy Smile

NathalienRoss

Piękny! Bardzo mi się podoba, tylko nie powinno być tych kropek na końcu każdej linijki. Ale jest cudowny.