Abociszadopiero

Roxanna

czarne kropki w leśnych oczach
tu zielono, tam brązowo
a czerń w środku iskrzy węglem
iskrzy węglem, iskrzy iskra
mały proch marzenia tryska
tryska mały proch marzenia,
które jest
nie-do-speł-nie-nia.
A
jeśli marzeń kolor czarny,
kolor czarny, kolor czarny
a świat wkoło taki marny,
taki marny, taki marny
a rozumu atom czarny, źrenic sedno
i marzenia w nim się zetkną,
w nim się zetkną
to wiadomo już dlaczego i od kiedy
człowiek z marzeń taki biedny, wciąż jest biedny.
Bo
marzeń nigdy nie lokuje się w tęczówce
chociaż większa jest i niewątpliwie lepsza
one szybkie zawsze z niej próbują uciec
ciało płacze wtem i jest na szybie tęcza
co rozbita płaską taflą szkła
na nieboskłon wnika szybko tak
ludzie widzą siedem wstążek, siedem, siedem
ale źródłem jest ich człowiek, sam i jeden
Cisza
i dlatego marzenia kłócą się z rozumem
który czernią swą i mocą opiewa w źrenicy
A tęczówek kolor pozostaje intensywny tak
jak nieodkryty jeszcze tropikalny ptak
Dopiero
kiedy zniknie kolor wokół czerni
zrozumiesz dlaczego z marzeń ludzie są wciąż biedni

czarne kropki w leśnych oczach, leśnych oczach
ludzie żyją wciąż na opak, wciąż na opak
***