Grzegorz Ciechowski "13 cyfr"

Solaris

cyfra pierwsza:
wznoszę się na satelitę
cyfra druga i trzecia:
światłowodem mknę po dnie oceanu
tak szybko ze nie zauważam
kołyszących się alg
koralowych osiedli
i ławic śpiących ryb
cyfra czwarta piąta i szósta:
rozmazane światła samochodów
wskazują mi drogę jak gwiazdy
przepływam nad nimi autostradą prosto
do twego miastacyfra siódma ósma i dziewiąta
biegnę kanałami twojej dzielnicy
widzę gniazda szczurów
i kloszarda rozpalającego gazetę
cyfra dziesiąta i jedenasta
wiedzie mnie na twoją ulicę
jak posokowiec czuję już
smugi twojego zapachu
cyfra dwunasta i trzynasta:
tak
znajduję się w twoim pokoju
czy nie słyszysz
mojego opętanego krzyku
spod knebla
nie podniesionej słuchawki

kiedyś było inaczej:
usłyszeć głos kogoś kto
mieszka za oceanem
to spakowane kufry
przekleństwa marynarzy zmywających pokład
słoną wodą
samotność kajuty
jak post
przed ucztą powitania
wspólne posiłki z plantatorami
kauczuku i bawełny
potem nadbrzeże
nieznośnie wolno nadchodzący oddech lądu
zawijanie do portu
w którym
twoja nieobecność
byłaby czymś o wiele bardziej
jednoznacznym
w porównaniu ze zgłaszającą się
dwujęzycznie
automatyczną sekretarką
która posługuje się twoim głosem
ukochana

memento

A to znam i mi się bardzo podoba jak większość rzeczy Ciechowskiego:D

Hexet

Zgadzam się. Ciechowski jest jednym z artystów, których trudno zapomnieć...