Z życia Karoliny

jojo123

Wysiadłam z samochodu i zmęczonym wzrokiem omiotłam stojący przede mną budynek i ogród. Mój nowy dom.
-I jak Ci sie podoba Karolinko?- z radością w głosie zapytała mama. Miałam ochotę jej wykrzyczeć, że jest tu strasznie, że nikogo nie znam i że chce wracać do domu, jednak mruknęłam tylko:
-Świetnie.- po czym wlekąc nogami udałam się w stronę domu. Nie powinnam tu być. Powinnam siedzieć w domu, ze swoimi przyjaciółmi i śmiać się zawsze z tego samego. Ale jestem tu. W miejscu, które mi się wcale nie podoba, i z zachwyconą mamą, która wiecznie pracuje i nie ma dla mnie czasu.
Jutro mój pierwszy dzień w nowej szkole. Mam wielką tremę. Nie mam pojęcia co to za ludzie i jak mnie przyjmą. Ale dam radę. Zawsze znosiłam te wścibskie spojrzenia, które skończą się po kilku dniach.
---------------
Wstałam wcześnie rano i poszłam do łazienki zmyć resztki snu z twarzy. Nasz dom nie należał do małych i skromnych. Mimo, iż żyjemy bez mojego ojca to świetnie sobie radzimy i mieszkamy w niemal luksusowych warunkach. To wszystko dzięki mamie, pracuje w firmie ubezpieczeniowej i często jest przenoszona do innych miast, a ja razem z nią.
Byłam już w pięciu szkołach, za każdym razem gdy udało mi się znaleźć przyjaciół mama dostawała nową propozycję pracy ze jeszcze większe pieniądze i czekała mnie kolejna przeprowadzka, nowa szkoła i ludzie patrzący z nieufnością, lub, co się rzadko zdażało, z litością i zrozumieniem. Mam dość takich ludzi, chcę wreszcie znaleźć dom, w którym zostaniemy na zawsze, chcę mieć swoje miejsce na świecie, ale na razie się na to nie zanosi...Wtedy nie wiedziałam jak bardzo się mylę.

niespokojna

kolejna historia z genialnym "hepiendem", idealnym facetem i paczką znajomych w nowej szkole?
"zmyć resztki snu z twarzy"- za to, to zdanie bardzo mi się podoba.

jojo123

jest to moje 1 opowiadanie, wiec nie wiem jak pisza inni na tym portalu i o czym pisza Smile

po prostu licze na szczere opinie

Alojzy.G.Cłopenowski

Niby taki oklepany temat, a mimo wszystko ciekawie się to czytało. Podobało mi się, ale (zawsze musi być jakieś ale) jeden duży minus. Za krótkie >P Więcej, prosimy o więcej. Zapowiada się sympatycznie.

jojo123

dziekuje:) tak,wiem, bedzie wiecej na pewno Smile

przeslalam wam tylko wstep Smile

niespokojna

boli mnie trochę właśnie taki oklepany temat, jednak jestem ciekawa co z tego wyczarujesz

OSA

"Wysiadłam z samochodu i zmęczonym wzrokiem omiotłam stojący przede mną budynek i ogród. Mój nowy dom.
-I jak Ci sie podoba Karolinko?" za dużo spójników ("i").

"Miałam ochotę jej wykrzyczeć," -zbędne "jej".

"po czym wlekąc nogami udałam się w stronę domu." - "wlekąc nogami" brzmi(subiektywnie) co najmniej dziwnie. Wydaje mi się, że aby pozostawić ten sam sens wypowiedzi powinnaś to zmienić na "wlokąc nogami" lub "wlekąc nogę za nogą".

", i z" - po co to "i"?

"Mam wielką tremę. Nie mam " - powtórzenia.

"To wszystko dzięki mamie, pracuje w firmie ubezpieczeniowej i często jest przenoszona do innych miast, a ja razem z nią. " - albo "która" po pierwszym przecinku, albo myślnik zamiast niego.

"lub, co się rzadko zdażało," - "zdarzało" i zbędny przecinek po "lub".

"Mam dość takich ludzi, chcę wreszcie znaleźć dom, w którym zostaniemy na zawsze, chcę mieć swoje miejsce na świecie, ale na razie się na to nie zanosi..." - nawalająca konstrukcja/budowa/cegły spadające z dachu.