MONA LISA'S SMILE

Piscine P.

Mona Lisa’s smile

-Nie mam biletu-za szybą drzewa powala zimowy wiatr. Zdyszany zając przebiegł przez jezdnię.
-Jak to: „nie masz”?
-Po prostu. Zapomniałam. Całego portfela, a w nim trzymam miesięczny.
-Dobra, dobra, pannico. Jak w ogóle śmiesz kłamać mi w żywe oczy? Gdzie twój szacunek do starszych? Chamstwo na każdym kroku- zając przybiegł do lasu, wlazł pod korzeń drzewa i nasłuchiwał odgłosów ulicy.-Będzie 50 kary. Proszę o adres.
-Ale…
-Adres, mówię! Mam wezwać policję za to, że utrudniasz uiszczenie opłaty?
(…)
Na dziś to koniec. Mona wychodzi z zatłoczonego autobusu, odprowadzana jadowitym wzrokiem pasażerów. Jeszcze po głuchym zatrzaśnięciu się drzwi słychać wyraźnie wyzwiska i krzyki.-Zając zasnął.
A jednak bilans dziś całkiem dobry. Złapała dziesięć osób, w tym trójkę dzieci, co wywołało oburzenie podróżujących. Teraz brnie przez fałdy śniegu, mijając zająca. Myśli, co przygotować na obiad dla przyjeżdżającej z wizytą córki. W warzywniaku, po awanturze w kolejce, ostatecznie wychodzi z pustymi rękami.

Sama nie wie, jakim cudem udało jej się zdobyć fałszywą legitymację rewizora. Po prostu nagle ją miała. Nikt nigdy nie poprosił jej o skrupulatne okazanie dokumentów-ani pasażerowie, ani żaden z kierowców. I tak była powszechnie rozpoznawana: rysy jej twarzy znano lepiej niż rozkłady autobusów.

Uwielbiała patrzeć w oczy przyłapanym. Napawała się ich szklanym strachem, wrednym zaskoczeniem i nerwową mimiką. Czuła wtedy, że czyni to, co do niej należy, a im większy ktoś stawiał opór, tym bardziej ją to bawiło i podnosiło na duchu. Czasem po wejściu do autobusu przez parę chwil nie wyciągała legitymacji, żeby, nierozpoznawalna wśród nowych użytkowników komunikacji, na następnym przystanku doszczętnie ich zrugać. Wtedy- triumfowała.

CÓRKA, Lisa (przygryzając wczorajszego herbatnika – mama nie zdążyła zrobić obiadu, bo późno wróciła z pracy): Mama kocha tę pracę, to widać.
Mona: Kocham swoją pracę.
Lisa: Kiedy powiedziała mi, że dostała pracę w sklepie z pasmanterią, strasznie się ucieszyłam. Co prawda na pół etatu, ale zawsze to coś, przynajmniej będzie będzie miała kontakt z ludźmi na swojej emeryturze , nie zdziwaczeje na stare lata.
Mona: To tylko pół etatu, ale…
Lisa: Cóż, mam wspaniałą mamę.
Powspominały trochę dzieciństwo Lisy, pośmiały się z głupkowatego teleturnieju w telewizji i poplotkowały o sąsiadkach. Nie mówiły o adoptowanym Leonie; Lisa nie chciała przypominać matce o tamtym wypadku autobusowym. Cisza wypełniła pokój.

Mona odeszła w spokoju. Tym razem także nikt o niej nie zapomniał.
Zając zapłakał gorzko przez łzy.

OSA

Hmmm...., Mona to fioletowa? ];->

Tylko ten fragment jest nieco dziwny: Od "CÓRKA, Lisa(...)" do "Cisza wypełniła pokój". Trochę go "ubarwić" i będzie "mniam" Smile

Piscine P.

Wiem, że ten fragment może się wydawać nieco dziwny i postrzępiony treściowo, ale ...chyba taki miał być. Ja sama, patrząc na ten tekst, czytam między wierszami, traktując go trochę jak scenariusz na film
P.S. Jaka Fioletowa?

OSA

Jeśli taki miał być to akceptuję Wink

choć nie wiem czy dobrze go interpretuję Wink

Fioletowe włosy..., pani "kanarka" Smile

[takie przypuszczenia co do wzorca] ;D Na pewno wiesz która Wink

Luthiene

no zastanawiające.
absurdalne i wciągające....ale gdybyś mi pewnych spraw nie wytłumaczyła to nie wiem czy bym sama na nie wpadła;]
a zając pobija wszystko Razz

i mimo tego ze na początku nie podobał mi sie jego motyw teraz uważam, że bez niego już to COŚ nie byłoby takie intrygujące jak jest teraz...

T.Obłuda

"Adres, mówię! Mam wezwać policję za to, że utrudniasz uiszczenie opłaty"-to trochę dziwnie brzmi,mi się tak wydaję.Warto pomyśleć nad tym uiszczeniem opłaty.

"W warzywniaku, po awanturze w kolejce, ostatecznie wychodzi z pustymi rękami. "-może lepiej "Po awanturze w kolejce, z warzywniaka wyszła z pustymi rękami."?
W każdym bądź razie,chyba lepiej wyszła "z warzywniaka",niż wyszła "w warzywniaka"

I ostania uwaga Smile

nie złość się bo nie złośliwe,lecz szczere.Pisanie Dialogów w ten sposób jest utrudniające czytanie.A piszesz dla nas-czytelników Very Happy

nie dla siebie.Chodzi o formę normalną czyli od myślnika,i tę formę dramatyczną..

Ale ile by było przyczepiania się, to budujesz akcję,nie chrzanisz tylko opowiadasz-jak to w opowiadaniach Very Happy

opowiada się nie Smile

Jest fajnie.

Pzdr