 Wysłany: Czw 15:36, 11 Wrz 2014 Temat postu: |
|
| Znaczy kurs eutanazji? Jak ludzie pisali heksametrem homeryckim, to znaczy, że już to było? Powoływanie i wzorowanie się na poprzednikach jest nie "trendy" moi futurystyczno - nowocześni bracia? Jeśli trafiłem do labolatorium poezji, to dajcie znać. Cyt. " Niektórym bardziej potrzeba ołowiu, niż skrzydeł". | |
| Wysłany: Czw 14:46, 11 Wrz 2014 Temat postu: |
|
| Spokojnie nasz dojrzały kolego! Nie jesteśmy futurystami, którzy opluwają wszystko co klasyczne - zwłaszcza, że próżno w twoich utworach klasycyzmu szukać.
Sądzę, że krótki cytat powie więcej, niż długie rozpisywanie się... "Wszystko już było" |
|
| Wysłany: Śro 9:30, 10 Wrz 2014 Temat postu: Tryptyk - Powietrze |
|
| Po lekkiej krytyce całokształtu w dziale powitania, ośmielam się wrzucić trochę własnego przemysłu. Daruję sobie prozę bo większość jej komentatorów jej nie trawi i nie rozumie. Pozwolę więc sobie na odrobinę poezji w klasycznej formie, jako, że jestem dinozaurem (średni Gomółka) i lubię trochę poezji, w poezji. Młode pokolenie proszę o wyrozumiałość.
-------------------------- P O W I E T R Z E DO M. Nie czytałam cię, Mario już od miesiąca, i nic, takie czasy ,a miłość odpływa na wietrze. Nie mogę być smutna, nie mogę milcząca, i muszę oddychać, choć inne powietrze. MODLITWA O POWRÓT I mam go, i nie mam. Gdzieś się pogubił i jeszcze nie znalazł. Przysięgam Boże, że wszystko dam, by się odnalazł. Taki jak był, jak cały świat. Jak dotknął dłoń, to mrowił dreszcz, a dziś?- przecież wiesz! Ni szach miłości, ni mat, lecz pat! Piasek wieczorem przyciera mi, zmęczenie w spuchnięte powieki. Zwinięta patrzę jak obok śpi. Tak blisko - i taki daleki. MIŁOŚĆ Znowu trzeba pisać wiersze o miłości. Mozolnie składać rymy, poprzesiewać słowa. Szczyptę smutku dodać, kilogram radości. Przecież wszystko już było - potrawa gotowa. Będzie cymbał brzmiący, a miedzią brzęczącą, rozłoży się rudawo mimoza jesienna. Stanie Asnyk z Tuwimem- teraz już milcząco. Będą patrzeć jak miłość dziś jest letniosenna. Znów błyszcząco w wodzie zatopią się gwiazdy, a ona w berecie, w malinowym chruście. Nie rzucaj już Mario perełek przed wieprze. Nie ma czym oddychać- zatrute powietrze! Zmieścisz teraz miłość w jednym SMS-się. Emoticon jej twarzy w sercu nie utrzyma. Schowaj się poeto- bo się wieść rozniesie, że kochać jeszcze umiesz - nie umiesz zatrzymać. |
|