 Wysłany: Śro 22:58, 28 Gru 2011 Temat postu: |
|
| Myślałem pół nocy co Ci odpowiedzieć na te mądrości, ale nie wymyśliłem. hmmm, człowiek człowiekowi wilkiem, a kiwi kiwi kiwi. | |
| Wysłany: Śro 3:40, 28 Gru 2011 Temat postu: |
|
| Cisza też może być wymowna. | |
| Wysłany: Wto 23:21, 27 Gru 2011 Temat postu: |
|
| W takim razie polecam Jana Klatkę:
http://www.youtube.com/watch?v=DvbS918efWc Spektakularny utwór wpisujący się w ideę, która Ci przyświeca. |
|
| Wysłany: Wto 15:57, 27 Gru 2011 Temat postu: |
|
| W pisaniu chodzi mi przede wszystkim o to, żeby czytelnik odbierał tekst na swój sposób, dlatego wolałbym nie naprowadzać na nic, zostawić czystą kartę. | |
| Wysłany: Pon 17:51, 26 Gru 2011 Temat postu: |
|
| Pytam czy masz do zaoferowania w swojej wypowiedzi artystycznej jakiś komentarz, refleksję, których nie odnalazłem, bo jestem cymbał, czy też jest to tylko poetyzowanie nastawione na wartości estetyczne i kontakt z dziełami kultury. Czy wychodzisz poza piękną formę nadaną trywialnej treści do komentowania np. kondycji ludzkiej w czasach współczesnych, czy ukazania elementów konstrukcji świata? A pytam nie dlatego, że jestem złośliwy i arogancki(chociaż jestem), tylko przeglądam od czasu do czasu to forum i większość osób może Ci buty czyścić. Jednak jako odbiorca poszukuję w tekstach literackich czegoś więcej. Znajduję to w neoklasycyzmie Herberta, czy rozbudowanej metafizyce Leśmiana, a nawet Wojaczka. Co Ty masz do zaoferowania czym przebijesz setki innych autorów? Nie jestem wielkim fanem hasła "sztuka musi zmieniać świat", ale człowieka owszem - moim zdaniem powinna. | |
| Wysłany: Pon 16:31, 26 Gru 2011 Temat postu: |
|
| A można rozwinąć? | |
| Wysłany: Pon 12:50, 26 Gru 2011 Temat postu: |
|
| Zabawa warsztatem i poetyzowanie bez komentarza? | |
| Wysłany: Nie 20:55, 25 Gru 2011 Temat postu: Auto-Judyta i północne ptactwo |
|
| Tej nocy otworzyłem okno i zobaczyłem Judytę poskręcaną
w rulonik grudniowej mgły. Na twarzy miała grymas przeszywającej pewności, jak gdybym to ja właśnie leżał jej na dłoni. Helofernes odchodził zdumieniem, z jego ust jak z hangaru odlatywały ptaki – bogatki, żurawie i jaskółki. Sąsiadki otworzyły okno, wywęszyły lato zwinięte w kłębek dymu z mojego papierosa. Spytały o gatunek ptaka. Odpowiedziałem wzrokiem stojącej za mną kobiety, potwierdzając kiwnąłem głową ściętego białka z oczu Helofernesa. [i]Caravaggio - "Judyta odcinająca głowę Helofernesowi". |
|