 Wysłany: Wto 12:49, 01 Mar 2011 Temat postu: |
|
Eeee... Memento masz chyba jakąś słabą psychikę chyba  Staram się dopatrzeć ten depresyjny klimat, a widzę tylko sztampową niechęć do wszystkiego. Kolejne dziecię skrzywdzone przez życie. Normalka. I wiem, cała moja twórczość jest podobna, ale tak jakoś negatywne spojrzenie lekko mi się już znudziło. Przez co Paranoidalna lekko stoi w miejscu, aczkolwiek tworzy się z nutką radosnego klimatu. Tak, zdecydowanie tak. Słońce.
Hmmm... Podobał mi się mimo przewidywalności i w sumie tą samą smutną papką. Całkiem, całkiem. |
|
| Wysłany: Nie 10:23, 27 Lut 2011 Temat postu: |
|
| bezsensowny offtop. | |
| Wysłany: Sob 19:01, 26 Lut 2011 Temat postu: |
|
| Kłamstwo zdąży obiec cały świat, zanim prawda włoży buty. | |
| Wysłany: Pią 23:23, 25 Lut 2011 Temat postu: |
|
| Och! To niesamowite, że nigdy o tym moje uszy nie słyszały! | |
| Wysłany: Pią 14:26, 25 Lut 2011 Temat postu: |
|
| Poezja jest tylko radosna, mówią o tym już w podstawówce! | |
| Wysłany: Pią 9:35, 25 Lut 2011 Temat postu: |
|
| Mimo że mi mówi chyba go nie poznałam, wiesz? | |
| Wysłany: Pią 4:41, 25 Lut 2011 Temat postu: |
|
| Ten sam, który mówi Tobie o poezji i zamieszcza artykuły w internecie. | |
| Wysłany: Pią 0:32, 25 Lut 2011 Temat postu: |
|
| A kto powiedział, że wiersze powinny być tylko wesołe? | |
| Wysłany: Czw 19:02, 24 Lut 2011 Temat postu: |
|
| No dobrze, niech siedzi, ale po co zarażać tym całe społeczeństwo? Z takim podejściem nawet Kurt Cobain wydawałby swoje utwory. Gdzie się podziała ta społeczna odpowiedzialność jednostki, która była niegdyś kamieniem węgielnym naszej cywilizacji? | |
| Wysłany: Czw 18:18, 24 Lut 2011 Temat postu: |
|
| A może to wiersz kogoś, kto już w tym siedzi?
Co do błędu, przyznaję rację. |
|
| Wysłany: Czw 17:00, 24 Lut 2011 Temat postu: |
|
| Karząc pochodzi od karać, a nie kazać. Co do wiersza, jest przygnębiający, po przeczytaniu go można popaść w depresję, alkoholizm etc. Nie polecam. | |
| Wysłany: Śro 20:59, 23 Lut 2011 Temat postu: ***(Karmili mnie wrzaskiem) |
|
| Karmili mnie wrzaskiem
Skrzywdzonego sumienia Nie pozwalając milczeć Gdy stałam w szeregu Wyuczyli mój umysł dźwięku obojętności Każąc całować im stopy Gdy byłam w żałobie Wyryli w pamięci Gorzki smak prawdy Wysyłając w ciemność |
|