Autor	Wiadomość
Alojzy.G.Cłopenowski	Wysłany: Śro 9:36, 21 Lip 2010    Temat postu: Juhuuuu! Pierwsze Twoje dzieło, które mnie nie rozwaliło. Rozwaliło w sensie, rozklekotało... I wszystko jasne Powiało smutkiem, ale jakby tak z taką pozytywną nutką. Że nawet szło się uśmiechnąć przy tym. Ładnie, ładnie. Podobało się i to bardzo.
MaW	Wysłany: Nie 19:17, 18 Lip 2010    Temat postu: Fajnie się czyta. Najlepszy jak dla mnie jest moment spowiedzi Nie pasuję mi tylko to zdanie:"wiatr rozwiewał włosy wentylatorem". Rozumiem je tak, że wiatr wziął wentylator i zaczął rozwiewać jej włosy No i "niegazowana" piszemy razem. Dziękuję za kapitalny według mnie fragment:"- Uprawiam prostytucję własnego umysłu, łapiesz facet? Więcej grzechów nie pamiętam- czknęła- bo piłam." uśmiałem się porządnie Maciek
Akinari	Wysłany: Nie 11:01, 18 Lip 2010    Temat postu: Świetne
Malleus	Wysłany: Sob 2:56, 17 Lip 2010    Temat postu: Od szaleństwa można umrzec ? Szlag. A opowiadanie cudeńko.
Sleepwalking	Wysłany: Pią 19:50, 16 Lip 2010    Temat postu: Dość zabawne
niespokojna	Wysłany: Pią 13:52, 16 Lip 2010    Temat postu: Rozpoznanie Szaleństwa Znowu nie mam czasu, cholera, dodaję i mnie nie ma. Wypowiem się nieskromnie jednak, że "Rozpoznanie Szaleństwa" i "Paradoks Wariata" to moje ulubione i mym zdaniem najlepsze z miniaturek. Opinię pozostawiam jak zwykle Wam, kochani artyści- Autorka Rozpoznanie szaleństwa Znowu króliki! Omg. Siedziała w dusznym pokoju, leżąca na stoliku pusta popielniczka przypominała jej, że nie może zapalić. Uszy raniła tak zwana ciężka muzyka drżąca w głośnikach. Obok woda nie gazowana w małej butelce, wiatr rozwiewał włosy wentylatorem. Kolor oczu zmieniał się zgodnie ze stopniem spokoju, gdy poczynała być niespokojna źrenice jej się zmniejszały a tęczówki zieleniały. Jak u wiedźmy. Albo kota. Nie spała, była zbyt szalona by spać, a jej głowę przepełniało zbyt wiele szeptów by usnąć. Piła, paliła bo była szalona w sam raz by pić i palić. Tak przynajmniej zwykła się wymawiać. Nawet raz poszła do konfesjonału. W stanie nietrzeźwym. Nawet bardzo. Oparła się o zakratkowane okienko w drewnianym pokoiku zwierzeń i wydyszała oddechem -mocno zajeżdżającym whisky- Księdzu prosto w twarz : - Uprawiam prostytucję własnego umysłu, łapiesz facet? Więcej grzechów nie pamiętam- czknęła- bo piłam.- została łaskawie wyniesiona z wieczornej spowiedzi, w przypływie miłosierdzia nad marnym ludzkim istnieniem pewien młody ksiądz pozwolił jej wytrzeźwieć na kościelnych schodach. To na tyle jeśli chodzi o epizody i interwencje Boga w jej życiu, zawsze dziękowała za te schody. Rozbijała lustra, tłukła lusterka kieszonkowe, dyskutowała z nauczycielami i lekarzami, leki antydepresyjne zazwyczaj popijała tanim winem. Rzadziej wódką. Popadała w monotonię; Szare poranki, szkoła, kłamstwa, kłótnie, ludzie i chlanie- każdy przecinek liczy się jako pięć papierosów w przerwach na odpoczynek od dnia. Kiedyś na ulicy spotkała starą cygankę. - Wie pani? Oh, piękna spódnica! - Dziękuję złotko, może z dłoni powróżyć? - Tak, tak może pani powróżyć, a w zamian ja pani później coś powiem dobrze? Cyganka ujęła jej dłoń i marszcząc czoło szeroko otworzyła swoje cygańskie oczęta. - Skarbie! Powinnaś być nieżywa od tygodnia! - Widzi pani- wcisnęła jej w dłoń kilka złotych i odpaliła camela- Wszystkie znaki mówią, że powinno mnie tu nie być. Ja się zgadzam, znudziło mi się życie- wypuściła z płuc ogromną białą chmurę tytoniowego dymu.- Tylko wygląda to tak, że zwyczajne samobójstwo wydaje mi się nudne i takie… niedoskonałe?- szukała zrozumienia w jej oczach, na próżno. Zniecierpliwiła się- Ojć, no! Chodzi o to, że przede mną powiesiło się, utopiło, podcięło żyły, przedawkowało miliony ludzi, nie chcę po śmierci trafić do statystyki. - A jak byś dziecino umrzeć chciała? - Zastanówmy się. O! Mam! Na przykład na Szaleństwo umrzeć bym mogła, da się załatwić? Cyganka klasnęła w dłonie ozdobione złotymi bransoletami. A ta co powinna nie żyć od tygodnia czyli ja- zanim się zorientowała świat zawirował i zamienił się w wielobarwną plamę. Właśnie podziwiałam ekspresję i surrealizm plamy kiedy okazało się, że stoję przed obliczem Boga. - O kurw…- cisnęło mi się na usta. Tak, dokładnie tak. Stałam przed Nim w glanach, w podartych spodniach i z papierosem w ręce! - Udało się? Umarłam na Szaleństwo? - Tak dziecko moje kochane- Bóg otarł łzę wzruszenia po czym przytulił mnie mocno. Ta, w tamtym momencie sama zastanawiałam się co ja cholera ćpałam? Nagle zewsząd wybiegły króliki w różnorakich kapeluszach, czekałam, aż skądś wyjdzie na przykład Wojewódzki czy Chylińska, -niechby nawet Ibisz!- krzycząc „mamy Cię!”. Nic z tych rzeczy. Bóg rzekł: - Witamy wśród wariatóf!- naprawdę! Zaakcentował „f”. A potem wyrosły na mych plecach plastikowo-brokatowe skrzydła, na głowę wsadzono mi różowy cylinder i: bum! Okazało się, że jestem zbawiona. Mama się ucieszy jak jej napiszę gdzie spędzam wakacje. Ciekawe czy te króliki mają tu chociaż odrobinę whisky?

Powered by phpBB © 2001,2002 phpBB Group