Sumienie

Yan

Biegłem ciemną doliną.
Uciekałem przed własnym sumieniem.
Wiedziałem ze bliscy giną,
Uśmiercani moim cierpieniem

Drogi pozostało niewiele,
Mur w oddali już czekał.
Murem - dawni przyjaciele,
Człowiek obok człowieka.

Chóry diabelskie zaśpiewały
Pieśń nieludzką o ludziach przeklętych,
O byłych moich kompanach,
Spod praw Bożych wyjętych.

Dotarłem, patrząc im w oczy,
Czując ciszę zawartą w spojrzeniu.
I wtedy, wśród ciszy miłosierdzia zrozumiałem,
Że dobroć tkwi także w milczeniu...

autorka

nawet nawet;)) podoba mi sie.

memento

Twoi kompani rodem z piekła mają ciszę miłosierdzia we wzroku?

Pussylover

swietne, memento jak zawsze dowala sie do szczegolow;] 6;p

Yan

Raz abstrakcyjnie nie moze byc ?^^

Adawo

Ładne i dobry pomysł... 5 Razz

memento

To nie abstrakcja, tylko paradoks i nie wiem w jakim celu został użyty, wyjaśnij mi to a dam ocenę.

Yan

Dobrze, jesli tak bardzo potrzebujesz wyjasnienia to Ci go udziele ;] Mianowicie chodziło o to, że owi ludzie, to BYLI moi kompani, przyjaciele, ludzie mi bliscy, których w jakiś sposób zraniłem, uczyniłem im coś złego. Teraz uciekam przed własnym sumieniem, lecz i tak wiem ze ucieczki nie ma, gdyż w oddali już widze mur, złożony z tych własnie ludzi. Gdy do niego docieram oczekuje wyrzutów, przekleństw, złożeczenia i tym podobnych rzeczy. Tymczasem oni tylko patrzą na mnie i w swym miłosierdziu nie mówią nic. Milczą.

Happy ? Razz